Mutluluk nedir?
Düşünce durumu mu? Zihinsel bir operasyon mu? Karar mı? Çaba mı? İstek mi? İçsel bir yapılanma mı? Belki de bunların hepsinin birleşimi. Bir tek gerçek var ki o da mutluluğun içinde bulunduğumuz anda olması yani geçmiş ya da gelecekte değil.
Mutluluğun sözlük tanımı: “Bütün özlemlere eksiksiz ve sürekli olarak ulaşılmaktan duyulan kıvanç durumu, mut (I), ongunluk, kut, saadet, bahtiyarlık, saadetlilik.”i
Schopenhauer’e göre ise “mutsuz olmamaktır”.
Mutluluğun formülünü isterseniz o da mevcut. Bir Yaşam koçunun dediği gibi;
“Potansiyelimiz – engeller = mutluluk”
Aslında herkesin mutluluk tanımı kendine göre değişir.
İyi haber: mutluluğun bizim elimizde olması.
Kötü haber: Mutlu/mutsuz olmamızın sorumluluğunun da bize ait olması. Kimseyi suçlayamayız.
Sonuç olarak, her zaman olduğu gibi mutlu olmak da çaba göstermeyi gerektiriyor...
Aşağıdaki iki resmi bugün için seçtim, mutluluk konulu oldukları ve beni de çok etkiledikleri için bugün onlardan söz edeceğim;
Gaston Chaissac – 1959 yılında yaptığı ‘figure on a blue background’ adlı eserinde, kolsuz bacaksız hiç de çekici olmayan bir karakterin yüzüne yerleştirdiği gülümseme ile aslında kendine ayna tutuyor.
Melankolik ve hasta bir ressam olan Chaissac, mutluluk, kesinlikle bize verilmiş bir hediye değildir, zekâmızı kullanarak ona ulaşabiliriz diyor. Resimdeki sorgulayan ve dışarıya açılan koca gözler ve kocaman gülümseme bunu vurguluyor. Yani mutluluk zekâ ürünüdür ve hepimiz ona ulaşabiliriz .
Mutluluğu resmeden diğer bir ressam da Van Gogh.
”İnsan mutlu olmak için yaratılmış ve doğa da bunu bize kendince gösteriyor.” der Andre Gide.
Vincent Van Gogh un meşhur eseri “Badem Çiçekleri” de aynı temadan esinlenmiş. Beyaz badem çiçekleri gökyüzüne yükseliyor, sanki mutluluğun gökyüzüne nakşedilişi gibi. Güçlü fakat aynı zamanda kırılgan, adeta yaşamın kendisi.
Van Gogh bu eserini aşağıdan yukarıya gökyüzüne bakarak yapmış ve tabloyu vaftiz babası olduğu, kardeşinin yeni doğan oğlu için resmetmiş. Yeni doğanın mutluluğu. Bebeğin yeni başlayan yaşantısını kış mevsiminin sonunda açan badem çiçekleri gibi görmüş. Gökyüzüne doğru yeni açan nazik ve bir o kadar da güçlü badem çiçekleri.
Van Gogh bu eserinde olduğu gibi birçok diğer eserinde de mutluluğu doğadan esinlenerek resmetmiş. Doğa ile mutluluk arasındaki bağlantıdan yararlanmış.
Bu günlük bu kadar. Mutluluğun resmi... Tabii ki benim bugün için seçtiklerim ve kendi mutluluk tanımıma uyanlar bunlar. Lütfen siz de kendinizinkileri araştırın.
